تعلق

تعلق

اخلاق یعنی موضع گیری انسان در قبال مسائلی که با او مرتبط است. این موضع گیری نتیجۀ دو چیز است: یکی آگاهی و دیگری تعلق. شما وقتی دو جوان را می بینید که یکی شب تا صبح بیدار است در شب نشینی ها و یکی شب تا صبح بیدار است در سنگر، فرق این دو در اخلاقشان است. این ها دو خُلق است؛ چون دو موضع گیری متفاوت است. آن که سنگر را انتخاب می کند و برای رضای خدا با خواب مبارزه می کند تا سدی باشد در برابر سیل ها، این عاملی که به او قبل از سلاح و فشنگ قدرت می دهد، مسئلۀ آگاهی و تعلق اوست. تا این دو درست نشوند، او در آنجا نمی تواند آرام بگیرد و تعلق او اصل است. با تعلق صحیح می توان آگاهی را به دست آورد؛ اما با آگاهی نمی توان تعلق را به سادگی اصلاح کرد. تعلق باید خودش عوض شود.

آیت الله حائری شیرازی محور تحولات در انسان را تعلق می داند و در کتاب تعلق خویش به مباحثی چون: اثر اخلاق در اسلام چیست و موضع آن کجاست و به عنوان شروع، دربارۀ پیداکردن ارزش اخلاق و موضع آن ازنظر اسلام می پردازد.